Αποσπάσματα από το βιβλίο

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Βέλγου φιλέλληνα Jimmy Jamar "Επιστολές στον Βύρωνα. Σκέψεις για την Ελλάδα του χθες, του σήμερα, του αύριο", το οποίο θα διαβαστεί στον Μαραθώνιο ανάγνωσης για τη Γαλλοφωνία της Κέρκυρας στις 19-3-2016.

1.  Απόσπασμα από το βιβλίο του Jimmy Jamar, λίγο μετά από μια σύντομη αναφορά στον Καζαντζάκη και το έργο του:

"... Τόσα πράγματα πίσω από τα οποία τρέχουν με πάθος οι σύγχρονοί μου, αυτούς τους περίεργους καιρούς. Έχουν χρήματα, αλλά δεν ξέρουν πώς να τα διαχειριστούν. Δεν αντιλαμβάνονται ούτε την ομορφιά των πραγμάτων, ούτε την αγάπη των ανθρώπων. Τους λείπει το πάθος, το συναίσθημα της ελληνικής νύκτας, η ηρεμία των χωριών. Τους λείπει αυτό που δίδαξε η ομορφιά σ’ αυτόν τον μικρό λαό και το οποίο επιχειρεί ακόμη και σήμερα να μεταδώσει ακούραστα, με την αφθονία των τραγουδιστών, των ζωγράφων και των ποιητών. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι πρόκειται για έναν μοναδικό λαό, ο οποίος αμφιβάλλει για την ίδια του την υπόσταση, αλλά ο οποίος θα καταφέρει να αναγεννηθεί μια μέρα, όπως κάθε φορά, ό,τι και να γίνει".

2. Απόσπασμα από το βιβλίο του έχοντας στο μυαλό του τους κατοίκους της Φολεγάνδρου, ένα νησί το οποίο λατρεύει.

"Σε λίγες μέρες θα επιστρέψω στη χώρα μου και τις ομίχλες του φθινοπώρου.

Θα θυμάμαι, κάθε νύκτα, αυτές τις στιγμές ειρήνης. Θα περνάω με τη σκέψη μου μεθοδικά από κάθε σπίτι, από κάθε πέτρα και από τον μικρό δρόμο που χάνεται στο σκοτάδι. Θα θυμάμαι τα χρώματα, τις γλάστρες της κυρίας Βαγγελιώς, οι οποίες είναι τοποθετημένες η μια μετά την άλλη.

Θα θυμάμαι, κυρίως, αυτούς, τους κατοίκους του Κάστρου, κλεισμένους στα σπίτια τους τις μακρές νύκτες του χειμώνα, απομονωμένους, ενώ έξω ο άνεμος θα λυσσομανάει. Θα τρέμω στο κρεβάτι μου, όταν θα έχω αϋπνίες, ελπίζοντας ότι οι θεοί τους προστατεύουν και ότι του χρόνου, εάν όλα πάνε καλά, θα τους ξαναδώ. Άνεμοι που τσακίζουν το ηθικό, που απομονώνουν τους ανθρώπους και τα ζώα, που καταστρέφουν έργα υποδομής, όπως τον μεγάλο μόλο του λιμανιού, πριν από μερικά χρόνια. Ο άνεμος ήταν έντασης έντεκα μποφόρ. Σκέτη λύσσα. Είναι η ιστορία των μικρών νησιωτικών κοινοτήτων λίγο-πολύ σε όλο τον κόσμο. Άντρες και γυναίκες, ξεχασμένοι σ’ ένα κομμάτι γης, οι οποίοι για πολύ καιρό δεν έχουν καμία άλλη φιλοδοξία, παρά την επιβίωση. Τίποτε περισσότερο. Άντρες και γυναίκες, χαρές και λύπες, γεννήσεις, βαφτίσια, οδυνηρές κηδείες, αλλά και φανταστικές γιορτές. Ελπίδες, αγάπες, ζήλιες που κρατούν. Όπως παντού στον κόσμο.
Σ’ αυτό το σημείο σ’ αφήνω. Πρέπει να κοιμηθώ λιγάκι. Όπως εσύ.

Σου σφίγγω τα χέρια,
Jimmy"

3.
"Απευθύνθηκα σε σένα.
Δεν είσαι θεός, αν και η δράση σου και ο αντίκτυπός της, σου πρόσφεραν μια αύρα ασυνήθιστη για τους κοινούς θνητούς. Λέγεται ότι υπάρχει ακόμη σήμερα μια Βυρωνική Εταιρία στο Μεσολόγγι. Προσωπικά σε διάλεξα για τον ανθρωπισμό σου, τη διαφορά σου, το προσωπικό σου ύφος, τον χαρακτήρα σου, αλλά και τις αδυναμίες σου. Για τις στιγμές της δόξας σου και τις άθλιες επιθέσεις εναντίον σου. Την ανυπομονησία σου, τις εκρήξεις θυμού σου, τις χαρισματικές σου ιδιότητες και τις απογοητεύσεις σου. Τον θνητό σου χαρακτήρα, τον οποίο δοκίμασες μέχρι το τέλος. Μέχρι τα όρια. Μέχρι τη μοίρα όλων των ανθρώπων, τον θάνατο, τον οποίο θα ήθελες να αντιμετωπίσεις, είμαι σίγουρος, με τα όπλα στα χέρια, στο πεδίο της μάχης, αντί να σβήσεις, καταβεβλημένος από τον πυρετό, σ’ ένα νοτισμένο κρεβάτι σε μια ταπεινή καλύβα, στο μέσο των βάλτων".